میلوبلاست: اندازه سلول ۱۴ تا ۱۸ میکرون است. سیتوپلاسم آبی روشن و بدون گرانول است. هسته گرد یا بیضی به رنگ ارغوانی کمرنگ و کروماتین یکنواخت و بسیار ظریف است و دارای ۲ تا ۵ هستک می‌باشد. کمتر از ۱% سلول های مغز استخوان را تشکیل می‌دهد.

پرومیلوسیت: اندازه سلول ۱۵ تا ۲۱ میکرون و بزرگتر از میلوبلاست می‌باشد. سیتوپلاسم دارای زمینه آبی کمرنگ و گرانول‌های آزروفیلیک اولیه (غیراختصاصی) می‌باشد. هسته گرد یا بیضی، ارغوانی کمرنگ و دارای کروماتین متراکم تراز میلوبلاست می‌باشد و ممکن است هستک نیز دیده شود. در شمارش افتراقی ۲ تا ۵ درصد سلول های مغز استخوان را تشکیل می دهد.

پرومیلوسیت‌ها بزرگ‌تر از میلوبلاست‌ها هستند و حاوی سیتوپلاسم بازوفیلیک می‌‌باشند که شامل گرانول‌های اولیه (آزروفیلیک) هستند.

ممکن است منظقه گلژی به‌صورت یک ناحیه شفاف در این سلول‌ها قابل مشاهده باشد. کروماتین هسته‌ای به‌صورت ظریف پخش شده و هستک ممکن است قابل مشاهده باشد.

پرومیلوسیت‌ها تقریبا  ۲ درصد سلول‌های هسته‌دار مغز استخوان را تشکیل می‌دهند و در شرایط نرمال در جریان خون حضور ندارند.

میلوسیت: اندازه سلول ۱۲ تا ۱۵ میکرون است و کوچک‌تر از پرومیلوسیت است. سیتوپلاسم صورتی مایل به آبی و دارای گرانول‌های ارغوانی رنگ است. هسته بیضی یا کمی فرورفته به رنگ ارغوانی مایل به قرمز و کروماتین متراکم تر از پرومیلوسیت است، هستک دیده نمی‌شود. در شمارش افتراقی سلول‌های مغز استخوان ۵ تا ۲۰ درصد میلوسیت نوتروفیلی، یک دهم تا ۳ درصد میلوسیت ائوزینوفیلی و صفر تا نیم درصد میلوسیت بازوفیلی می‌باشند.

میلوسیت‌ها گرانول‌های سیتوپلاسمیک اولیه (آزروفیلیک) و ثانویه (اختصاصی که صورتی یا بنفش روشن هستند) هر دو را دارند. نسبت گرانول‌های ثانوی با بالغ‌تر شدن سلول افزایش می‌یابد. هسته معمولا گرد و فاقد هستک است.

کروماتین نسبت به پرومیلوسیت‌ها متراکم‌تر است. میلوسیت‌ها به‌طور نرمال در خون محیطی مشاهده نمی‌شوند اما ممکن است در عفونت‌ها، شرایط التهابی، اثر فاکتور رشد، ارتشاح مغز استخوان و نئوپلاسم‌های میلوئیدی دیده شوند.

متامیلوسیت: اندازه سلول ۱۰ تا ۱۵ میکرون است. هسته لوبیایی شکل، آبی مایل به ارغوانی با کروماتین فشرده دارد و هستک دیده نمی‌شود. سیتوپلاسم دارای رنگ زمینه‌ای صورتی، و گرانول‌های ارغوانی است. سیتوپلاسم آن شبیه نوتروفیل بالغ است. بین ۱۰ تا ۲۵ درصد سلول‌های مغز استخوان را تشکیل می‌دهد.

متامیلوسیت‌ها کروماتین متراکمی دارند و دارای هسته‌ای هستند که اندکی به سمت داخل فرورفته است. این میزان فرورفتگی کمتر از نصف قطر هسته است.

سیتوپلاسم، حاوی گرانول‌های اختصاصی فراوان است و تعداد کمی از گرانول‌های آزروفیلیک نیز ممکن است حضور داشته باشند.

متامیلوسیت‌ها به‌طور نرمال در خون محیطی دیده نمی‌شوند اما در عفونت‌ها یا حالتهای التهابی و سایر شرایط واکنشی و نئوپلاستیک دیده می‌شوند.

مگاکاریوبلاست تا حدودی شبیه به میلوبلاست و پرونورموبلاست است. شناسایی این سلول‌ها به‌کمک مرفولوژی به تنهایی توصیه نمی‌شود. این مگاکاریوبلاست دارای حباب‌های سیتوپلاسمیک و شبیه به پلاکت‌ها است.

پرومگاکاریوسیت دارای سیتوپلاسم فراوان است و هسته کمترین مقدار لوبوله شدن را  نشان می‌دهد.

هسته‌ی سلول با کروماتین بازوفیلیک و لوبوله شده است. دارای سیتوپلاسم آزروفیلیک و گرانولار است و شواهدی از سیستم مرزبندی (DMS) را نشان می‌دهد.

مگاکاریوسیت بالغ شده

پلاکت‌ها در حال جدا شدن از مگاکاریوسیت، به‌عبارت دیگر سلول مگاکاریوسیت در حال ریختن (shedding) پلاکت‌ها مشاهده می‌شود.

پلاکت استرسی یا مشبک

پلاکت استرسی یا مشبک (رتیکولیت) در شرایط جبرانی برای کمبود پلاکت (ترومبوسیتوپنی) در خون محیطی ظاهر می‌شود. در شرایط جبرانی پلاکت‌ها به‌صورت زودرس و سریع در خون ریخته می‌شوند. قطر این پلاکت‌ها به بیش از ۶ میکرون می‌رسد. پلاکت‌های استرسی یا مشبک  قطعاتی از شبکه اندوپلاسمیک خشن و ریبوزوم‌های آزاد را درون خود دارند و در فلوسایتومتری با استفاده از رنگ‌های اسید نوکلئیک قابل آشکارسازی هستند.

DMS) Demarcation system) یا "سیستم مرزبندی" یک‌سری از کانال‌های خطی غشایی هستند که از غشای پلاسمایی سلول به سمت داخل رشد کرده و تمام سیتوپلاسم را به اجزاء کوچک‌تر تقسیم می‌کنند. این سیستم از نظر بیولوژیک با غشاء پلاسمایی مگاکاریوسیت یکی هستند و در نهایت سلول‌های مجزای پلاکتی در طی فرآیند پلاکت‌سازی (ترومبوسیتوپوئزیس) تولید می‌شوند.